Het is alweer tijd voor deel drie van mijn zomervakantie serie over mijn anderhalve week in Santiago de Compostela. Hoewel het slechts vijftig kilometer van huis was, voelde het helemaal als vakantie. Wat een nieuwe omgeving, een ander dagritme en lekker eten toch kunnen doen! Deze keer met een wandeling door het park Vista Alegre, een bezoek aan het dak en de toren van de kathedraal en de beklimming van Monte Pedroso. De vorige delen nog niet gelezen? Je vindt deel één hier en deel twee hier.
Dag 6: park Vista Alegre & het dak van de kathedraal
Het was een goede dag voor mijn vader, want hij mocht eindelijk naar het park Vista Alegre met daarin Finca Simeón. Nadat hij ons helemaal mee had gesleurd naar de faculteit van de communicatie – een lelijk betonnen gebouw wat er gedurende de jaren niet mooier op was geworden – werd zijn lijst met bezienswaardigheden enigszins in twijfel getrokken. Toch lukte het hem op dag zes eindelijk om ons (lees: mijn moeder) mee te krijgen naar het park met de Finca.
Dit keer had hij beter speurwerk verricht en belandden we op een plek die inderdaad mooi was. We vonden verschillende gebouwen in het park: van muren gemaakt van cd’s tot gebouwen van de universiteit en natuurlijk dé Finca Simeón. Verder kwamen we nog een horreo tegen en een aantal honden.
Hieronder een aantal foto’s om je een beeld te geven 
’s Middags was het tijd voor een bijzondere activiteit die we ruim van tevoren hadden geboekt: een bezoek aan het dak en de toren van de kathedraal. Niet lang na onze reservering bleek de gehele maand augustus vol te zijn, dus het was goed dat we dit voor vertrek geregeld hadden.
Hoewel er op het ticket stond dat het om een “unguided tour” ging, begroette een enthousiaste tour guide ons bij de ingang. Ze deelde audioguides uit en heette ons vrolijk welkom bij deze Spaanstalige rondleiding. Wait, what? Dat was niet helemaal de bedoeling. Zelf kon ik het enigszins volgen, maar ik betrapte mijn ouders er meerdere keren op dat ze de oortjes van de audioguide niet eens meer in hadden.
Hoewel we niet alle uitleg precies konden volgen, genoten we optimaal van het mooie uitzicht – zoals je hierboven ook kon zien. Na het dak en de toren, was het tijd voor een bezoek aan het museum van de kathedraal. Wel leuk, maar niet zo leuk als het bezoek aan de toren en het dak.
Ik weet verder niet zo goed wat ik nog over de foto hiernaast moet zeggen, behalve dat een vakantie niet echt een vakantie is wanneer je niet bijna dagelijks een ijsje eet. Nog meer mensen hier die fan zijn van cactusijs?
Dag 7: een winkel- en leesdag
Nadat mijn vader op dag zes zijn zin kreeg, kreeg mijn moeder dat op dag zeven. Het was tijd om te shoppen! Wie me kent, weet dat ik daar geen groot fan van ben, maar ik moet zeggen dat het me meeviel. We struinden ’s ochtends een aantal winkels af en vooral de bijzondere winkels vind ik dan wel de moeite waard. Ik bedoel, hoe leuk zijn deze sokken?
We aten een dagmenu in een restaurant met een hele lieve eigenaresse, die speciaal voor mij een vegetarische versie van het menu op tafel toverde. We brachten de rest van de middag door met een boek in het park en deden een drankje op ons favoriete terras. (Waar het motto volgens mij is “veel tapas op tafel zetten zorgt ervoor dat mensen terug komen” en zie daar, het werkt.)
Dag 8: Monte Pedroso beklimmen
Nadat mijn vader zijn lucky day op dag zes had en mijn moeder op dag zeven, was het nu mijn beurt. Op dag acht beklommen we Monte Pedroso, de hoogste heuvel rondom Santiago de Compostela met een prachtig uitzicht over de stad. De heenweg verliep soepel en we volgden alle bordjes naar de top. Iets mee dan een uur na vertrek uit het appartement stonden we boven aan de heuvel.
Met dit uitzicht
Op de terugweg namen we de toeristische route. We sloegen ergens anders af toen we nog bijna boven waren, onder het motto “dan komen we ook wel beneden”. We kwamen ook inderdaad wel beneden aan, maar hadden een enorme omweg gemaakt en moesten ook nog eens verder lopen terug naar het centrum.
Onze “we lunchen vroeg zodat er altijd plek is” strategie werkte niet meer om half drie en dus konden we nergens een tafeltje vinden. In ieder geval niet bij restaurants met vegetarische opties. We wandelden hangry terug naar huis en bakten een ei.
Gelukkig kwam het ’s avonds helemaal goed en aten we in een geheel vegetarisch restaurant met heerlijke quesadillas. Mij hoor je niet klagen.
Om af te sluiten nog een foto van mij in zo’n vieze openbare toiletruimte waar meer vliegen dan toiletten zijn. Soms heb je gewoon geen keuze, zo werkt het leven 
Vond je het leuk om dit vakantieverslag te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.
Met dit uitzicht
