Weekdagboekje 98 ☾ vakantie in Porto met vriendinnen

Iets later dan je van me gewend bent, maar toch nog een weekdagboekje! (Iets met beter laat dan nooit 😉) Ik was de afgelopen dagen op vakantie in Porto met vriendinnen, waardoor ik geen tijd had om fotootjes te bewerken en een stukje te schrijven. Maar je kijkt dus wel uit naar een vakantieweekdagboekje vol avonturen!

Oké, ik loog een klein beetje met die avonturen, want de eerste dagen van de week was ik nog gewoon thuis. Er gebeurden veel spannende dingen, zoals werken, wat vooruit typen voor mijn blog, wasjes draaien en andere huishoudelijke taken doen.

Op dinsdagavond sprak ik af met een groepje vrienden, waarvan ik er een paar al een poos niet had gezien. Het voelde echt als een vrijdagavond, zo met een drankje op een terras. Toen we om half elf allemaal keurig weer richting huis gingen, bleek duidelijk dat het toch een dinsdag was 😉

Op woensdag en donderdag gingen de spannende taken die ik hierboven al noemde gewoon door. Ik rondde de laatste dingetjes voor werk af, deed facturen de deur (lees: mailbox) uit en pakte mijn tas in voor de dagen in Porto. Voor het zover was, genoot ik nog eventjes met vrienden op het terras van mijn eerste avond vakantie. Mijn vriend en ik maakten daarna nog een lange avondwandeling langs de rivier terwijl de zon onderging.

Op vrijdag was het dan eindelijk tijd voor de avonturen die ik beloofde: ik ging naar Porto! Mijn busreis verliep soepel en ik kwam iets eerder aan dan mijn vriendinnen, waardoor ik de wijk alvast even kon verkennen. Ik concludeerde al snel dat het HEEL heuvelachtig was. Zo heuvelachtig dat er gewoon buiten, midden in de wijk, een roltrap geïnstalleerd was.

We gingen eerst naar het appartementje, waar bleek dat geen van de ramen open konden, maar er zat wel een airco in gelukkig. (Hallo droge lucht en keelpijn 😅) De rest van de dag bestond uit eten of drinken op terrasjes, een stukje wandelen door de stad en bijkletsen. Ook deden we vergeefse pogingen om een normale supermarkt in de wijk te vinden. Google Maps stuurde ons naar een Spar, waar we een heel stuk steil omhoog voor waren gelopen en uiteindelijk bleek het een heel klein winkeltje met vooral drinken en chips te zijn. Tegenvaller; we gingen met lege handen (alleen water) terug.

Na een slechte nacht begonnen we de dag met een ontbijtje buiten de deur, gezien het inslaan van ontbijt de vorige dag mislukt was. Daarna gingen we naar de free walking tour waar we ons voor hadden aangemeld. Die was echt heel leuk! Onze gids was erg lief, stemde de tour af op de interesses van de groep en vertelde heel leuk. Ook de andere deelnemers waren aardig en ik maakte hier en daar een praatje met mensen, waaronder een meisje uit Nieuw-Zeeland dat alleen op reis was en twee oma’s uit Canada die de camino gingen lopen.

Later op de dag wilden we avondeten bij een restaurant in de buurt, wat de vorige avond helemaal vol zat en dat leek ons een goed teken. Dit keer bleek er plek te zijn. Waar de ingang er nog gezellig uitzag, was de rest van het restaurant een soort grote kantine. De ijskasten met Vienetta stonden bijvoorbeeld vol in het zicht, haha. Het viel ons al direct op dat de muziek vrij hard stond (niveautje je moet half tegen elkaar schreeuwen) en toen begon een soort Portugese volkszanger in hiphopkleding te zingen. Het volume stond superhard en echt goed zingen kon hij ook niet. De maaltijd bleek op z’n best gezegd matig en de muziek stopte maar niet, waardoor een goed gesprek onmogelijk bleek te zijn. Je zou misschien denken dat het niet zo’n geslaagde avond was, maar we hebben er de hele tijd met de slappe lach gezeten. Ik ging weg met pijn in mijn wangen van het lachen. Aan het einde van de vakantie bleek dit voor ons alle drie zelfs een van de favoriete momenten te zijn 🥲

Vervolgens zochten we een iets rustiger terras om gezellig een kannetje sangria te drinken. Toen we daarna nog niet naar huis wilden, besloten een vriendin en ik om over te stappen op een kopje thee. Ik heb nog nooit zo’n verbaasde ober gezien. Eerst vroeg hij “thee?!” alsof hij het niet goed had verstaan en daarna riep hij met een geschokt gezicht nog eens “thee?!?!” uit, alsof we niet goed bij ons hoofd waren om een kopje thee te bestellen op zaterdagavond. 

Zoals ik eerder al zei, was er dus een roltrap in de wijk en daar moesten we natuurlijk gebruik van maken. Als een stel echte toeristen hebben we heerlijk foto’s lopen maken, haha.

Vervolgens gingen we naar een uitzichtpunt wat in realiteit een nogal guur parkje in een niet al te beste wijk bleek te zijn. Het uitzicht was wel goed! Daarna lunchten we op een plek waar letterlijk “decadente brunch” werd aangeboden. Daar maak je mij in ieder geval blij mee.

Vervolgens wandelden we wat en hielden we een kleine pauze op een soort verstopt dakterras van een hotel. Rond die tijd zat er bijna niemand, behalve een paar van de straatkatten die je over al in Porto tegenkomt. 

Tijdens onze free walking tour had de gids het Centrum voor Fotografie aangeraden, een plek die vroeger een gevangenis was en wat je aan het gebouw ook nog wel kon zien. Ze vertelde ons een verhaal over een beroemde Portugese schrijver die hier met zijn geliefde had gezeten en binnenin konden we zijn cel bezoeken. Afhankelijk van de hoeveelheid geld die je had, kreeg je een slechte of betere plek. Zoals je hierboven ziet, had de schrijver in ieder geval een mooi uitzicht tijdens zijn jaar in de gevangenis.

Volgende halte: een pastel de nata eten, want je bent natuurlijk niet in Porto (of Portugal) geweest als je geen pastel de nata eet.

Het laatste doel van de dag was om de zonsondergang vanuit een park aan de andere kant van de rivier te kijken. We hadden er de perfecte zonnige dag voor uitgekozen en de zon ging prachtig onder. Zoals je ziet, waren we niet de enigen met dit idee. Wat een drukte!

Toen de zon eenmaal onder was, gingen we nog ergens iets eten. Onze ober was nogal onbeholpen, maar ook erg schattig. Je wou hem bijna een knuffel geven en zeggen dat het allemaal wel goed komt. Dat kwam het voor ons in ieder geval wel, want het eten was heerlijk en ik was erg blij met mijn keuze voor gnocchi.

Ik was nog een paar dagen langer in Porto, maar daar lees je in het volgende weekdagboekje over. Fijne week! 😘

Overzichtje

• De week in vijf emoji: 🇵🇹🍹🐈🌅🎤
• Favoriete moment: de vreemde restaurantavond of de zonsondergang
• Stom moment: het gebrek aan ramen in het appartementje
• Het weer: ergens tussen de 13 en 29 graden met zon
• Ik las een klein beetje in The Nix – Nathan Hill
• Ik keek een twee afleveringen van Suits
• Ik luisterde Ya no te echo de menos – Agudo

Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Laat dan een reactie achter of klik op het hartje hieronder om een beetje waardering te tonen ♥