Dit keer staat het weekdagboekje iets later online dan gebruikelijk, maar dat is niet zonder reden. Ik bracht zes dagen van de week door in Madrid en had het er daarna druk mee om alle 162 foto’s die ik nam door te spitten om de besten te kiezen. Het resultaat: een weekdagboekje boordevol avonturen uit Madrid met 36 afbeeldingen. Neem een kop thee of koffie en ga ervoor zitten, zou ik zeggen
Na twee weken in Nederland was het op maandag tijd om terug te gaan naar Spanje. Nog niet meteen naar huis in Pontevedra, maar eerst nog zes dagen in de Spaanse hoofdstad Madrid. Het gebrek aan directe vluchten op normale tijden is het perfecte excuus voor een tripje en heeft – zou je kunnen zeggen – dus ook voordelen. Rond half drie landde ik in Madrid, ging ik met de bus naar het hostel en checkte ik in. Eerste oordeel over Hostal Ruano: geweldige locatie, prima kamer en matige gedeelde badkamer.
Mijn vriend kwam iets later die middag (of in Nederlandse termen, avond) aan en we maakten een wandeling in de omgeving van het hostel bij het laatste daglicht. Zo fijn de zomertijd! We aten heerlijk Mexicaans bij La Mordida. We deelden nachos, twee quesadillas en proostten met een biertje dat we elkaar na twee weken weer zagen.
Eindstand maandag: 12,03 kilometer gelopen.
Dinsdag begon de dag in het Museo Thyssen-Bornemisza, waar we tickets voor de tijdelijke Lucian Freud tentoonstelling hadden. De tentoonstelling was niet zo groot, dus waren we vrij snel klaar, en besloten we om ergens koffie te drinken en een croissantje te eten. (Croissantjes zijn het thema van de week en ik at er bijna elke dag één. Nu heb ik afkickverschijnselen.)
Na deze versnapering wandelden we naar het Parque del Buen Retiro, het grote stadspark van Madrid en een van mijn favoriete plekken in de stad. We wandelden wat rond en genoten van de beginnende lente.
Kijk dan hoe mooi al die kleuren aan de bomen!
We lunchten bij La Platería op het terras. Ik vind buiten eten echt het ultieme lente-/zomergevoel, dus ik was in mijn nopjes. We deelden twee gerechten: een pasta en een Tumbet Mallorquín, iets waar ik nog nooit van had gehoord maar inmiddels wel het recept van heb opgezocht.
’s Middags herhaalden we het programma van de ochtend: we konden met ons ticket de hele dag het museum in en kwamen terug voor de permanente collectie en wandelden daarna nog een stuk door het park, waar we deze keer ook het Palacio de Cristal zagen, een paleis van glas.
Eindstand dinsdag: 17,01 kilometer gelopen.
De nacht van dinsdag op woensdag was echt vreselijk. In het hostel was een groep met jongeren die het blijkbaar normaal vonden om een feestje in het hostel te organiseren. Keiharde muziek, schreeuwen in de gang, roken op de kamers en water op de onderburen proberen te gooien vanaf het plafond. De ellende ging door tot half 5 toen de arme hostelmedewerker de politie belde. Woensdag begon dus ietwat vermoeid, maar gelukkig wel met een cappuccino en een croissantje.
Vervolgens gingen we naar Sala Alcala 31, waar we een tentoonstelling van Juan Muñoz zagen. Ik had al eerder één van zijn werken gezien en was onder de indruk van de tentoonstelling. Het was mooi vormgegeven en vooral het hangende en ronddraaiende beeldhouwwerk was indrukwekkend.
Na een wandeling door de hippe wijken Chueca en Malasaña maakten we wederom een goede keuze voor de lunch. Bij het charmante Alegrías genoten we van het menu van de dag. Mijn eerste gerecht was tortellini, mijn tweede gerecht was een vegetarische curry en mijn toetje een koffie. En dat op een doordeweekse dag voor maar €10.
Mijn vriend wilde naar een museum waar ik minder zin in had en dus was het het uitgelezen (hah!) moment om met mijn boek naar het park te gaan. Zeker na de korte nacht was het fijn om rustig te zitten, wat om me heen te kijken en wat te lezen. ’s Avonds aten we wat in het hostel en speelde we voor de tweede keer ons nieuwe spelletje Clever. Aanrader!
Eindstand woensdag: 12,65 kilometer gelopen.
Donderdagochtend at ik – shocking – geen croissantje, maar een toast bij mijn koffie. Daarna was het tijd voor een van mijn favoriete activiteiten van de week: een bezoek aan het Museo Sorolla. Hier worden niet alleen werken van de kunstenaar tentoongesteld, maar krijg je ook een inkijkje in zijn huis en studio. En het huis is – net als de tuin – prachtig! Ik nam een heleboel foto’s, zodat je het huis en de tuin hieronder ook kunt bewonderen.
Voor de lunch maakten we een korte stop in de galerie Marlborough. De tentoonstelling van Luis Gordillo was mooi en kleurrijk.
We lunchten bij The Goon, waar we (hoe kan het ook anders) voor het menu van de dag kozen. We dronken een (enorme) tinto de verano en ik at als eerste een groentecrème en als tweede een soort deeg (het heette coca) met groente erop. Een toetje kon ik niet meer aan, dus koos ik voor koffie. De ober had een voorliefde voor hitjes uit de jaren tachtig, dus dat was wat gedurende de hele maaltijd luisterden. Het volume stond nét iets te hard voor lunchtijd en we hoorden de ober af en toe zachtjes (en minder zachtjes) meezingen. Heerlijk.
We wandelden wat door de rijke wijk Salamanca en gingen daarna naar Círculo de Bellas Artes. De twee tentoonstellingen waren matig, dus daar waren we snel doorheen, maar dat was ook niet de reden voor ons bezoek. We kwamen namelijk voor het uitzicht vanaf de top van het gebouw. Je hebt een prachtig uitzicht over Madrid vanaf het dakterras, waar tevens een bar genaamd Azotea is. Het waaide nogal, dus we lieten een drankje op het dakterras aan ons voorbij gaan, maar genoten wél van het uitzicht over de stad.
Fun fact: het gebouw was extreem beveiligd die dag en een van de tentoonstellingen was gesloten vanwege een evenement. Er waren allerlei journalisten met grote camera’s en mensen in pak. Het bleek de viering voor het 100-jarige bestaan van een grote boekwinkel te zijn, waarbij zelfs de koning en koningin van Spanje aanwezig waren. We stonden op het dakterras dus letterlijk boven de koning en koningin
Eindstand donderdag: 12,71 kilometer gelopen.
Vrijdag was onze laatste volle dag in Madrid, die uiteraard weer met een ontbijtje begon. We vonden een extreem goede deal: een croissantje, cappuccino en verse sinaasappelsap voor €3,50. De ochtend brachten we door in de wijk Lavapies. De wijk is een kleurrijke mix van culturen en tegelijkertijd voelt het rustig en niet als centrum Madrid aan. Al heb ik gehoord dat dat ’s avonds en ’s nachts anders is, dus misschien was de rust overdag wel een illusie.
Onderweg wipten we bij twee galerieën naar binnen en we lunchten in dezelfde straat. Dit restaurant zal ik maar niet tippen of linken, want het was iets minder succesvol dan onze vorige keuzes. Vooral het personeel was onvriendelijk en het menu van de dag kwam uit de magnetron (we zagen onze borden letterlijk de magnetron in gaan). Het eerste in de magnetron opgewarmde gerecht smaakte goed, maar mijn tweede gerecht was hooguit matig. Gelukkig waren de koffie en het ijs als toetje wel lekker én was de prijs voor het menu laag.
’s Middags hadden we afgesproken met een bekende van toen we in Oostenrijk woonden. We deden een drankje op het terras en kletsten bij. De dag eindigde met een bezoek aan de Ermita de San Antonio de la Florida. De schilderingen van Goya in deze kapel trokken op den duur zoveel bezoekers dat er een tweede, identieke kapel gebouwd werd. Het origineel is een museum en de kopie is voor de gelovigen die in alle rust willen bidden. Slimme oplossing, toch?
Eindstand vrijdag: 17,34 kilometer gelopen.
Op zaterdagochtend at ik mijn laatste croissantje in Madrid en daarna bezochten we de Real Academia de Bellas Artes de San Fernando. We hadden een kleine tentoonstelling verwacht en werden allebei verrast door de omvang, mijn vriend op positieve wijze en ik op negatieve wijze
Dit keer maakten we een veilige keuze voor de lunch – deels omdat we geen tijd hadden om lang te zoeken en deels vanwege de teleurstelling van de dag ervoor. We gingen nog een keer naar het leuke Alegrías, waar we wederom heerlijk aten.
Daarna was het alweer tijd om onze spullen in het hostel te halen en de metro naar het treinstation te nemen. De beveiligingsmedewerker pikte mijn schaar in, die blijkbaar te gevaarlijk voor in de trein was, en daarna zaten we 4,5 uur tot we op het station in Pontevedra aankwamen. Fijn om weer thuis te zijn!
Eindstand zaterdag: 7,77 kilometer gelopen (we zaten natuurlijk de hele namiddag en avond stil).
Overzichtje
- De afgelopen week in vijf emoji:
- Favoriete moment: of de eerste middag lunchen op het terras met een ultiem vakantiegevoel of het bezoek aan het huis van Sorolla (of het uitzicht vanaf het dakterras, of of of…. ;))
- Stom moment: urenlang wakker liggen door stomme mensen in het hostel
- Het weer: ergens tussen 8 en 24 graden met zon
- Ik las verder in Beautiful World, Where Are You – Sally Rooney
- Totale afstand gelopen: 79,51 kilometer
Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.