De afgelopen week was een leuke week (afgezien van de lekkage die je misschien al in de titel voorbij zag komen) en ik maakte een hoop foto’s en video’s van al het leuks. Zoveel zelfs dat ik moeite had om een selectie te maken voor het weekdagboekje. Het is lang geleden dat ik zoveel beeldmateriaal had dat ik niet alle goede foto’s en video’s gebruikte! De zomerfeesten waar ik vorige week al over schreef waren nog steeds in volle gang en ik ging onder andere naar een concert, vuurwerk en een optocht. Ook bracht ik een dag door op het prachtige eiland La Toja.
Ik schreef eind vorige week al dat de zomerfeesten in Pontevedra begonnen waren en ook deze week waren de Festas da Peregrina in volle gang. De week begon op maandag direct goed met een concert en vuurwerk om middernacht. Toen het begon te regenen tijdens het concert haalde iedereen zijn paraplu tevoorschijn en zagen we een zee van paraplus in plaats van het podium, haha. Ik probeerde een foto te maken van het tafereel, maar het was te donker helaas. Voor het vuurwerk was het gelukkig droog en toen we naar huis wandelden begon het heel hard te regenen – goede timing!
Deze week schreef ik een hoop teksten rondom het onderwerp ontslagen worden en wat er dan allemaal geregeld moet worden. Niet een heel vrolijk onderwerp en op dinsdagavond werd het allemaal nog wat minder vrolijk toen er opeens water uit ons badkamerplafond begon te druppen. Het leek ons dat de bovenburen hier iets mee te maken hadden, maar de buurman vond van niet. We zetten dus maar een teiltje in de badkamer tot er de volgende ochtend iemand naar kwam kijken.
Wat bleek? Nadat de loodgieter een gat in ons plafond had geslagen, concludeerde hij dat de lekkage inderdaad door de bovenburen veroorzaakt werd. Er lekt inmiddels niets meer, maar we hebben nog wel een groot gat in het plafond.
We gaan verder met vrolijkere zaken, namelijk de optocht die je hierboven ziet! De optocht was een onderdeel van de zomerfeesten en er kwamen zoveel leuke wagens en verklede mensen langs. Heel schattig ook om alle kinderen zo enthousiast te zien over de optocht, al moet ik zeggen dat mijn vriend en ik minstens net zo enthousiast waren, haha.
Op zaterdag ging ik in mijn eentje op pad en nam ik de bus naar O Grove. Op de website van het busbedrijf stond dat de rit zo’n vijftig minuten zou duren en dat viel me mee. Eenmaal in de bus – je ziet het misschien al aankomen – bleek echter dat de website gelogen had. Na vijftig minuten waren we pas op de helft, de bus was stampvol en zowel de chauffeur als een aantal passagiers waren chagrijnig. Ik had alle tijd, dus ik vond het niet heel erg, maar was toch blij toen ik na bijna twee uren in de bus in O Grove aankwam. Ik wandelde langs de kust en maakte een rondje door het centrum.
Vervolgens stak ik de brug over die je hierboven ziet en ging ik naar de eigenlijke bestemming van de dag: het eiland La Toja. Op dit eiland vind je een spa, een casino en een golfbaan, maar ook mooie stranden en natuur.
Ik wandelde zo ver ik kon over het strand en bereikte bijna het andere einde van het eiland. Hoe verder ik liep, hoe minder mensen er op het strand te vinden waren. Helemaal op het einde had ik zelfs een heel strand voor mezelf. Tenminste, dat dacht ik, tot ik een vrouw hoorde schreeuwen vanuit de zee. Geen idee wat ze aan het doen was, maar om de paar seconden kwam ze boven water en schreeuwde ze iets wat klonk als “burro”, het Spaanse woord voor ezel. Ze leek verder prima te zwemmen, geen problemen te hebben en ze was niet ver van het strand, dus ik negeerde haar geroep, maar vraag me nog steeds af waarom ze maar “ezel” bleef roepen (of misschien riep ze wel iets heel anders).
Over ezels gesproken, dit was mijn uitzicht tijdens de lunch! Ik vond een fijn bankje in de schaduw en keek uit op de lieve ezeltjes (al kon ik ze vanaf de bank iets minder goed zien dan op de foto hierboven). Na een pauze wandelde ik verder over het eiland en zag ik onder andere de spa en het casino van buiten, vond ik een speeltuin met kleine Hobbit huisjes en kwam ik op het hoogste punt (helemaal niet hoog) van het eiland uit.
Ik kwam het meest bijzondere gebouw van het eiland tegen: de kerk die je hierboven op de foto ziet en die helemaal bedekt is met schelpen. Zowel van ver weg als dichtbij ziet het er tof uit, al moet ik zeggen dat veel mensen hun namen op de schelpen hebben geschreven. Ik snap dat dus echt niet, waarom moet je nou weer op schelpen van de kerk schrijven? Letterlijk bijna alle schelpen hadden een tekst/naam.
Tot zover mijn avonturen van deze week, ik ga genieten van een zonnige zondagmiddag. Ik wens je een fijne zondag en week!
Overzichtje
- De week in vijf emoji:
- Favoriete moment: een dag op het eiland La Toja
- Stom moment: zien hoe er water uit mijn badkamerplafond drupt
- Het weer: ergens tussen de 13 en 32 graden met zon en een heel klein beetje regen
- Ik las verder in Norwegian Wood – Haruki Murakami
- Ik keek Hors de Prix (slecht, maar moest wel zo hard lachen dat ik een kwartier huilde), The Bar (Netflix zei dat het een comedy was, maar vond het meer horror) en La Mala Educación (toffe film)
- Ik luisterde naar 6 Shots – NEFFEX
Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.