Vanuit het raam op de eerste verdieping zag ik net een grote hond poepen tussen de gezellige lentebloemen die je op de foto hierboven ziet en daar moest ik om lachen, dus dat leek me een mooi moment om aan mijn weekdagboekje te beginnen. Want wat een week was vorige week! Voor mijn doen zat de week echt bomvol – zo vol dat ik er bijna een beetje tegenop keek terwijl het juist allemaal leuke dingen waren. Dat viel in de praktijk gelukkig mee en ik genoot vooral van al het leuks.
Mijn verjaardag was op woensdag, maar ik besloot om mijn verjaardagstaart alvast op maandag te bakken. Zo kon ik drie dagen achter elkaar brownie met gezouten karamel eten in plaats van alleen op woensdag. Kijk, soms kan ik heel goed plannen Mijn verjaardag zelf was een gewone werkdag en dat vond ik helemaal prima. Met mijn vriend had ik het al het weekend voor mijn verjaardag gevierd, maar ik kreeg nog wel een leuk cadeautje: een paar sokken met biggetjes erop. (Wie dit weekdagboekje heeft gelezen, snapt waarom.) Daar komt vast nog wel een keer een foto van voorbij in een volgend dagboekje.
Donderdag was een enorm lange dag. Ik zal hem even snel voor je samenvatten: om negen uur ’s ochtends de deur uit, om kwart voor tien in de trein, om kwart over elf in de bus, om twaalf uur op het vliegveld, om twee uur in het vliegtuig, om kwart voor vier op het volgende vliegveld, om half zes in het tweede vliegtuig, om acht uur op Schiphol en om half elf bij mijn ouders thuis. Werd je al moe van het lezen? Moet je nagaan hoe zo’n hele dag aanvoelt.
Gelukkig waren er wel wat fijne momenten onderweg: frietjes eten tijdens het wachten, de helft van mijn boek lezen en een gesprek in het Spaans voeren met een vriendelijke man bij de bushalte die me vertelt dat ik al goed kan praten in het Spaans.
Op vrijdagochtend maakte ik nog een schrijfklus over incontinentieproducten af en na de lunch stapte ik in de trein richting Amsterdam. In de trein las ik verder in mijn boek en oefende ik wat Spaanse grammatica. In Amsterdam zelf maakte ik geen enkele foto, maar soms is dat een goed teken. Dan is het zo leuk, dat ik dat helemaal vergeet. Ik dronk speciaalbiertjes met vriendinnen op het terras en daarna gingen we uit eten. Ze trakteerden me heel lief voor mijn verjaardag én ik kreeg een paar sokken en het schattige kaartje op de foto hierboven.
Het was al kwart voor één toen ik eindelijk weer met de trein in Groningen aankwam. Ik was vet moe en wilde het liefste direct naar bed, maar toen sprak iemand uit mijn middelbare schoolklas me opeens aan. Dat was leuk en we kletsten nog tot half twee op het station. Ik was wel helemaal bevroren daarna, dus ik douchte nog snel voor ik naar bed ging.
Mijn zaterdagochtend begon met een coronatest, zodat ik ’s avonds naar een evenement kon. Het resultaat had ik al een half uur later en gelukkig was het negatief. ’s Middags had ik met vriendinnen in de stad afgesproken om te lunchen. We gingen nog naar boven bij het Forum en genoten van het prachtige uitzicht over de stad. Ik vind dat zo leuk om te zien bij de stad die ik zo goed ken, omdat ik veel plekken van bovenaf kan spotten. We sloten de middag af met wijn en gebak (rare combinatie, ik weet het).
Zo’n twee jaar geleden kocht ik via Ticketswap kaartjes voor Chef’Special, maar dat kon heel lang niet doorgaan. Het was denk ik al twee of drie keer verzet. Het voelde alsof ik gratis naar het concert mocht, omdat ik de kaartjes al zo lang geleden had gekocht. Ik nam een vriendin mee met wie ik al zo’n acht keer eerder bij Chef’Special was geweest en het was een feestje! De wereld voelde weer even normaal aan en alle mensen dansten, zongen en hadden het naar hun zin. Ik moest bijna huilen, zo blij was ik dat dit weer kon.
Op zondag ging ik ’s middags minigolfen met mijn ouders. We hadden de perfecte dag met een zonnetje uitgekozen voor deze activiteit! Op het scorekaartje op de foto ziet het er nog niet naar uit, maar uiteindelijk maakte ik een inhaalslag op de laatste banen en won ik het spel. We genoten nog even extra van het lekkere weer door de Kardingebult op te lopen en een rondje om het water te maken
’s Avonds vond de laatste verjaardagsactiviteit plaats: uit eten bij Restaurant Bla Bla. Het hoofdgerecht was een “bloemlezing van Mediterrane en Oosterse gerechten”. We kregen een stuk of tien mezze op tafel en alles was echt heerlijk. Mocht je een keer in Groningen zijn en lekker (en vegetarisch) willen eten, raad ik je dit restaurant zeker aan.
Overzichtje
- De week in één woord: druk-maar-leuk (kan dat erop door als één woord?)
- Favoriete moment: eigenlijk waren er teveel dingen om uit te kiezen, maar dan ga ik toch voor Chef’Special live zien. De wereld voelde weer even heerlijk normaal aan die avond.
- Stom moment: een hele dag kwijt zijn aan reizen en daar heel moe van zijn terwijl je eigenlijk niets hebt gedaan
- Het weer: ergens tussen de -3 en 16 graden met regen in Spanje en zon in Nederland
- Ik las verder in Hippie – Paulo Coelho
- Ik keek Captain Fantastic (leuk en grappig) en de eerste afleveringen van het eerste seizoen van Love is Blind (verslavend)
- Ik luisterde Afraid Of The Dark – Chef’Special
Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.