Via het Europees Solidariteitskorps deed ik een jaar lang vrijwilligerswerk in Oostenrijk. Als vrijwilliger werkte ik voor de World Gymnaestrada in Dornbirn, waar ik hielp in de organisatie van een turnfestival van een week. In deze maandelijkse dagboekjes laat ik zien hoe ik mijn tijd in Oostenrijk heb doorgebracht, om je hopelijk een beter beeld te geven van mijn ervaring met ESC vrijwilligerswerk. In het mei dagboekje lees je over behoefte aan rust, over problemen in mijn project, over een weekend in Wenen, over mijn ouders die op bezoek kwamen en over een tripje naar Zwitserland.
Mobiel uit & rust
De maand begon met een nationale feestdag op één mei, waardoor ik niet hoefde te werken. Ik had echt behoefte aan een kalme dag zonder afleiding om na te denken. Ik nam de trein naar Hohenems, waar ik een heuvel op wandelde om de ruïnes van een kasteel uit de elfde eeuw te zien. Ik had mijn mobiel uitgezet en wandelde rondom het kasteel. Ik zocht een mooie plek om in mijn dagboek te schrijven, alle gedachten uit mijn hoofd te pennen.
’s Avonds deed ik socialer en ging ik met twee vriendinnen naar een concert van Eagle-Eye Cherry, wat echt heel leuk was.
Nederlandse delegatie
De Nederlandse delegatie van de World Gymnaestrada kwam naar Dornbirn om locaties te bekijken en allerlei dingen uit te zoeken voor de deelnemers. Samen met een collega was ik twee dagen lang op pad met de twee gedelegeerden. Van ’s ochtends tot ’s avonds waren we druk: scholen bezoeken, de locaties van optredens bezoeken, hotels kijken en uit eten gaan.
Vreemde tentoonstelling
Samen met een vriend bezocht ik op zaterdag een tentoonstelling in het Kunsthaus (museum) in Bregenz. De tentoonstelling was nogal vreemd en we vonden het allebei niet zo mooi, maar het inspireerde wel bijzondere gesprekken. Daarna spraken we af met een andere vrijwilligster om koffie te drinken in een leuk koffietentje in Dornbirn. Gezellige dag!
Problemen in mijn project
Er is een week waarin ik weinig in mijn dagboek heb geschreven en ik dus niet meer zo goed weet wat ik uitspookte. Waarschijnlijk was het een vrij normale week: overdag werken, ’s avonds in de keuken hangen met de andere vrijwilligers, naar Spaanse les gaan, muziekjes luisteren, dat soort dingen.
Ik had die week problemen in mijn project, omdat ik het niet eerlijk vond om als medewerker te worden behandeld in plaats van als vrijwilliger. Ik had dit meerdere keren geprobeerd uit te leggen, waar in eerste instantie enig begrip voor was, vervolgens werd er iets voorgesteld waar ik niet achter stond en uiteindelijk veranderde er in de praktijk niets. Daarom voelde ik me echt wel down die week.
Op zaterdag ging ik naar de fabriek van Milka in Bludenz, maar dat was enorm teleurstellend. Eigenlijk was het een klein winkeltje met een klein museum waar je niet eens bijzondere smaken chocola kon kopen. Verder vermoordde ik de plant die ik van de andere vrijwilligers had gekregen op mijn verjaardag. Je zag het arme ding hierboven waarschijnlijk al.
Weekend in Wenen
Op vrijdagochtend zat ik al om zes uur in de trein, zodat ik mijn vriend heel lang kon knuffelen op het station in Wenen. We maakten een lange wandeling en ’s avonds spraken we af met een vriendin van mij in Wenen, waar we ook mochten slapen. Samen gingen we naar een verjaardagsfeestje van een andere vriendin van mij en het was een leuke avond.
Op zaterdag ontbeten we met de vriendin, wandelden we samen door de stad en daarna gingen mijn vriend en ik naar Schloss Schönbrunn. We bekeken zowel de tuinen als het kasteel van binnen – ik was er eerder nog nooit binnen geweest, dus dat was leuk. We kookten ’s avonds met mijn vriendin en haar huisgenootje, bleven vervolgens lekker lui thuis. Op zondag maakten we een uitgebreid ontbijt voor de vriendin en huisgenoot als bedankje en brachten we nog wat tijd samen door. Net als de vorige keer was het heel stom om afscheid te nemen.
Ouders op bezoek
Na een verdrietige week waarin ik ook nog eens ziek was, was het tijd voor iets leukers: mijn ouders kwamen op bezoek in Dornbirn en we gingen samen uit eten op de eerste avond. De volgende dag nam ik ze mee naar het kasteel in Hohenems waar ik eerder deze maand al kwam, omdat ik wist dat de wandeling niet te lastig was en ook niet te lang. Het was leuk en volgens mij genoten ze er ook van. ’s Avonds gingen we weer lekker uit eten – een echte luxe in het leven van een vrijwilliger.
Zwitserland
Mijn ouders waren met de auto gekomen en dat was een perfecte kans om naar Zwitserland te gaan. We reden naar St. Gallen, wat ik een geweldig stadje vond. Echt heel mooi. Het weer was heerlijk, we wandelden veel en verkenden het grootste gedeelte van de stad. Vooral het uitzicht vanaf het panoramapunt hoger dan de stad was super. Eenmaal thuis genoten we van de zon op het balkon van het huisje dat mijn ouders huurden.
Op vrijdagavond na werk gingen we naar Bregenz, waar een festival met livemuziek was. Ook waren er food trucks, waar we Mexicaans aten. De muziek was leuk, het weer was heerlijk en de zonsondergang aan het meer is altijd bijzonder.
Volgende keer lees je mijn ESC-vrijwilligerswerk dagboekje van de maand juni (nog maar drie te gaan – de tijd vliegt). Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.