Via het Europees Solidariteitskorps deed ik een jaar lang vrijwilligerswerk in Oostenrijk. Als vrijwilliger werkte ik voor de World Gymnaestrada in Dornbirn, waar ik hielp in de organisatie van een turnfestival van een week. In deze maandelijkse dagboekjes laat ik zien hoe ik mijn tijd in Oostenrijk heb doorgebracht, om je hopelijk een beter beeld te geven van mijn ervaring met ESC vrijwilligerswerk. In het maart dagboekje lees je over mijn verjaardag waarvoor mijn vriendinnen op bezoek kwamen, over het verbranden van een sneeuwpop, over een wasbeer piñata, over ongepast gedrag in ons huis en over een eerste date.
Indianenkostuum
Ik begon de maand in Bregenz met een vriend. We maakten een lange wandeling langs het meer en ’s avonds hadden we een feestje in onze keuken. Vervolgens gingen we naar een bar en het eindigde met een jongen die als een soort sandwichbeleg tussen twee matrassen lag met een stuk kauwgom aan zijn hand geplakt terwijl hij een diepgaand gesprek met me probeerde te voeren. Een vriend bleef slapen en moest de volgende dag in zijn indianenkostuum in de trein, wat ik stiekem heel grappig vond. Zondag was logischerwijs een rustige dag met koffies en ’s avonds een bestelde pizza.
Jarig & de leukste visite
Drie van mijn favoriete mensen arriveerden in Dornbirn. Mijn vriendinnen kwamen namelijk op bezoek tijdens mijn verjaardagweekend. Ik had vrij op vrijdag en nam ze mee naar Lindau. Helaas regende het veel en was het fris, waardoor ze niet echt konden zien hoe mooi die plek is. ’s Avonds hadden we een klein verjaardagsfeestje voor mij in de keuken waar ook mijn huisgenootjes bij waren. Vervolgens gingen we naar een feest met 80s, 90s en 00s muziek in Rauch. Een vriendin won gratis toegangskaartjes inclusief cocktails en omdat ik jarig was, deelde ze met mij.
Op zaterdag – mijn échte verjaardag – at ik taart met mijn vriendinnen en gingen we naar het uitzichtpunt in Dornbirn. Mijn huisgenootjes hadden een verrassing voor me en hadden raamstickers gemaakt. Het waren allemaal katten en iedere kat representeerde iemand uit ons groepje. De engel, dat ben ik.
Sneeuwpop verbranden
Twee van mijn vriendinnen waren inmiddels weer naar huis en eentje bleef nog een paar dagen langer. Samen met haar ging ik hiken en ’s avonds gingen we naar een vreemde traditie genaamd Funken. Hier wordt een grote sneeuwpop (niet van echte sneeuw) verbrand om het einde van de winter te vieren. Of iets in die richting.
Wasbeer piñata
Ik bracht een dag door op mijn favoriete plekje in Lindau met uitzicht op het meer. Ik genoot van de zon, tijd alleen en mijn boek. In de avond was het tijd voor het tweede verjaardagsfeest van de maand, dit keer voor een huisgenootje. We hadden een piñata in de vorm van een wasbeer voor haar gemaakt – hij zag er zo cool uit. Volgens mij heeft hij de rest van het jaar nog in haar kamer gehangen.
Hieronder nog wat foto’s die ik maakte tijdens een andere wandeling in mijn eentje.
Spaanse taalles
Omdat ik al vloeiend Duits sprak, mocht ik een andere cursus uitkiezen en ik koos voor Spaans. Ik had mijn eerste les tegen het einde van maart en vond het leuk. Toch had ik ook het gevoel dat ik een beetje achterliep vergeleken met de andere cursisten die al een vorige cursus als groep hadden gedaan.
In het weekend kwam er een vriend logeren die ik tijdens de On Arrival Training had ontmoet en ook daarna nog twee keer had gezien. We kookten samen, gingen naar de boerderij voor een slaapfeestje, bezochten de markt in Feldkirch en hielden een picknick. Ook aten we bij een andere vriend thuis die een heerlijke Irakese maaltijd had gekookt.
Ongepast gedrag
In het gebouw waar we als vrijwilligers verbleven woonden in totaal zo’n 150 mensen met wie we ook de keukens deelden. Er was al een tijdje een vervelende jongen die vaak stoned in de keuken kwam en die mij ook al eens in de wasserette had geïrriteerd door veel te dicht bij te komen. Een andere vrijwilligster had veel last van hem en was bang om alleen in de keuken te zijn. Onze coördinator kwam langs om de situatie te bespreken en de jongen mocht niet langer in dezelfde keuken komen waar wij ook kookten. Gelukkig loste dit het probleem op en hield hij vanaf dat moment afstand.
Hieronder een kleine roomtour:
Eerste date
Eind maart hadden mijn vriend en ik onze eerste date. Omdat we acht en een half uur bij elkaar vandaan woonden, besloten we om in Salzburg (het midden) af te spreken voor een weekend. Ik ga hier verder niet teveel over zeggen en heb ook geen foto’s, maar het was heel leuk.
Volgende keer lees je mijn ESC-vrijwilligerswerk dagboekje van de maand april. Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.
