ESC-vrijwilligerswerk 🇦🇹 Dagboekje 6: februari 2019

Via het Europees Solidariteitskorps deed ik een jaar lang vrijwilligerswerk in Oostenrijk. Als vrijwilliger werkte ik voor de World Gymnaestrada in Dornbirn, waar ik hielp in de organisatie van een turnfestival van een week. In deze maandelijkse dagboekjes laat ik zien hoe ik mijn tijd in Oostenrijk heb doorgebracht, om je hopelijk een beter beeld te geven van mijn ervaring met ESC vrijwilligerswerk. In het februari dagboekje lees je over mijn nieuwe favoriete plek in Dornbirn, over een belangrijke meeting in mijn project, over een weekendtrip in de bergen/sneeuw met alle vrijwilligers, over de Midterm Training in Salzburg en over Charlie die in een plant poept.

Babygeitjes

Net als vorige maand, was ook in februari een van mijn hoogtepunten het knuffelen met babygeiten. Is er een betere manier om de zaterdag door te brengen? Een kleintje van een week oud sliep een uur lang in mijn armen en het was zo schattig.

Favoriete plek in Dornbirn

Na mijn werk wandelde ik naar de top van een heuvel in Dornbirn in plaats van direct naar huis te lopen. Het was inmiddels mijn zesde maand in de stad, maar ik was nog nooit op de heuvel geweest. Het uitzicht was fantastisch en ik had mijn nieuwe favoriete plek van de stad gevonden. Er lag een laagje sneeuw op alle gebouwen en de zon ging prachtig onder achter de bergen. Geluksmomentje!

FIG meeting & sneeuwschoenwandeling

Bij mijn project hadden we van donderdag tot zaterdag een meeting met het gehele FIG comité, waar allerlei onderwerpen rondom de World Gymnaestrada besproken werden. ’s Avonds gingen we met de hele groep iets leuks doen, namelijk een sneeuwschoenwandeling bij Bödele en daarna aten we in een typisch Oostenrijkse hut. De avond was erg gezellig. Ik herinner me nog precies hoe ik door de sneeuw stapte en naar de sterren en maan in de hemel keek en me zo gelukkig voelde.

Weekendtrip in de sneeuw

Onze coördinerende organisatie had iets heel leuks geregeld: een weekend in de sneeuw voor alle vrijwilligers. We verbleven in een soort kostschool en ik kreeg het gevoel van een schoolkamp van vroeger. Op zaterdag gingen we sneeuwschoenwandelen (ja, twee dagen achter elkaar, hoe toevallig). ’s Avonds kookten we samen, speelden we spelletjes en deden we drankjes. We sliepen in gedeelde kamers en ik had een bed precies onder het dak samen met een vriendin – zo gezellig. Op zondagochtend gingen we paardrijden. Ik had dat eeuwig niet gedaan, maar vond het helemaal niet leuk en had de hele tijd medelijden met het arme dier. De laatste foto rechts geeft een goed beeld van onze gemoedstoestand aan het einde van het weekend.

Op naar Salzburg

Het was bijna tijd voor onze Midterm Training in Salzburg. Mijn huisgenootjes en ik, samen met een aantal vrijwilligers die we tijdens de On Arrival Training hadden ontmoet, besloten om al een weekend eerder naar Salzburg te gaan. Op zaterdagavond was iedereen er en gingen we drankjes doen in een brouwerij om bij te kletsen. Op zondag bezochten we het oude gedeelte van de stad, beklommen we de heuvel met een fort, bezochten we het moderne kunstmuseum en eindigden we de avond in een Ierse pub. Op maandag wilde ik graag naar Berchtesgaden in Duitsland en verrassend genoeg wilden bijna alle vrijwilligers met me mee. We gingen naar de Königssee en het was super: mooie uitzichten, veel zon en lange wandelingen. De hoeveelheid zon was niet goed voor me, want ik kreeg heftige migraine in het Mexicaanse restaurant die avond. Om negen uur lag ik in bed en deed ik mijn best om niet over te geven.

Midterm Training

Vanaf dinsdag begon de Midterm Training en ontmoetten we ook de vrijwilligers die nog niet bij ons waren tijdens het weekend. Vooral voor de drie nieuwe mensen in de groep deden we introductiespelletjes en ’s avonds had ik fijne gesprekken met mijn twee kamergenootjes tijdens de training. Gedurende de Midterm Traning reflecteerden we vooral op onze ervaring en dachten we na over de toekomst.

Tijdens een opdracht waarin we praatten over wat we in ons leven wilden veranderen, had ik een super waardevol gesprek met twee andere vrijwilligers. Daarna moesten we in stilte een heuvel aflopen en ik moest zo hard huilen. Zelfs tijdens de lunch kon ik het nog steeds niet inhouden. Een vriend voelde zich hetzelfde en we maakten samen een therapeutische wandeling (lees: heel veel praten). Zo fijn en daarna voelde ik me veel beter.

Op vrijdag moesten we afscheid nemen en dat was heel verdrietig. In de trein terug naar huis las ik de briefjes die de andere vrijwilligers voor me hadden geschreven. Dat was de laatste opdracht van de training – iedereen had een envelop en daarin konden we lieve briefjes stoppen. Ik had zulke lieve boodschappen gekregen en moest bijna huilen in de trein.

Charlie poept in de plant

Na de training bracht ik tijd door met een aantal van mijn huisgenootjes die niet naar dezelfde training waren geweest en die ik dus de hele week niet had gezien. We gingen naar Bludenz, dronken koffie en wandelden in de zon. Verder deed ik rustig aan om bij te komen van de hectische en emotionele tijd in Salzburg.

Hieronder nog een mooie foto van huiskat Charlie terwijl hij in de plant op de gang poept. Zo grappig.

Je kunt alvast uitkijken naar mijn volgende ESC-vrijwilligerswerk dagboekje van maart, want dat was een super leuke maand vol met activiteiten. Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.

Bladwijzer maken Permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *