Ik miste de old school dagboekjes die ik schreef toen ik ergens tussen de 18 en 20 was en daarom is de categorie terug op mijn blog. Na een dagboekje van juli, augustus en september is het vandaag tijd voor het vierde dagboekje in de serie: oktober. De maand begon met een spannende gebeurtenis, namelijk het verhuizen naar een nieuwe stad. Eigenlijk stond de hele maand oktober in het teken van deze verhuizing: schoonmaken, spullen uitpakken, allemaal dingen kopen die we nog niet hadden voor het appartement, de stad een beetje leren kennen… Ik heb naar mijn smaak te veel tijd in winkels doorgebracht in oktober, maar kon gelukkig ook genieten van de herfst en andere leuke activiteiten.
Verhuizen
De maand begon meteen met de belangrijkste gebeurtenis: mijn vriend en ik verhuisden naar Pontevedra, waar we een leuk appartementje op loopafstand van het centrum hebben. Bepakt en bezakt gingen we richting het appartement. We wijdden de oven meteen in met diepvriespizza en genoten van een rustig moment in ons nieuwe appartement voor de ellende begon. En met ellende bedoel ik het schoonmaken van het appartement. Ik zal je de details besparen (ik wil je tenslotte niet afschrikken van mijn blog), maar het was smerig. Echt heel smerig.
Katten tv
Op zaterdag hadden we al een aantal ruimtes helemaal schoongemaakt, maar op zondag ging het “feest” gewoon door. Wederom waren we bijna de hele dag bezig om het appartement schoon te krijgen en kregen we het warme water eindelijk aan de praat met hulp van een buurman. Het begon er zowaar schoon uit te zien, we pakten een aantal spullen uit en maakten de woonkamer iets gezelliger.
Ook keken voor het eerst “katten tv”, oftewel het raam van de overburen die twee katten hebben. Ze balanceren regelmatig over het wasrek en zorgen zo voor vermaak. We vonden dat we burgers hadden verdiend tussen al het schoonmaken door en gingen naar La Pepita voor een genietmomentje.
Meer ellende
Goed, de ellende in het appartement ging gewoon door in onze eerste week. Het toilet bleef maar water spoelen en dat geluid was zo irritant in de slaapkamer te horen dat we er drie nachten slecht van sliepen. We probeerden via de makelaar een klusjesman te regelen die nooit terug belde of kwam. We (en bij we bedoel ik mijn vriend) belden zelf iemand en gelukkig loste hij het probleem dezelfde middag nog op. Hij toverde een fles water uit de dichtgelijmde spoelbak en had nogal wat kritiek op ons toilet. Wij waren helemaal blij toen hij het had opgelost, ik sliep die nacht als een baby.
We begonnen het weekend op de markt, waar we een gekke fruitsoort uit Galicië (foto hieronder) gratis mochten proeven. Het was een soort mix tussen een banaan en een kiwi (?). Smaakte prima, maar niet zo bijzonder.
Cocktails en kaas
Op zaterdagavond besloten we om een hele hoop dingen in één keer te vieren. We vierden een aantal succesjes van mijn vriend, ons nieuwe appartement wat eindelijk schoon en probleemloos was, en ik trakteerde hem nog voor zijn verjaardag.
We begonnen met cocktails in Dr. Livingstone, Supongo?, wat echt een waanzinnig interieur heeft. Je waant je even in Afrika. Vervolgens gingen we naar La Quesera (een kaasbar), waar we – je raadt het nooit – veel kaas aten. Ik had een heerlijke avond en voelde me eindelijk ontspannen en blij na al het verhuisgedoe.
De stad leren kennen
We sloten het weekend af met een lange wandeling langs de rivier. Tot dusver is dat mijn favoriete wandelroute, zeker wanneer de zon onder gaat. Prachtig met de herfstkleuren overdag en de roze lucht in de avond.
Gedurende de maand maakten we regelmatig wandelingen door de stad of langs de rivier. In de stad vaak omdat we spullen nodig hadden voor het appartement en langs de rivier om tot rust te komen na de werkdag.
Uitstelgedrag
In oktober heb ik me mateloos aan mezelf geërgerd met mijn stomme uitstelgedrag. Deels kwam dat omdat er in het nieuwe appartement altijd wel iets te doen was en ik daardoor werd afgeleid, maar deels was ik ook gewoon niet gefocust aan het werk. Ik kreeg mijn werk altijd af en was nooit te laat voor deadlines, maar zat wel vaak tot later achter de computer dan ik wilde.
Ik benoemde het al in mijn “plan met mij voor november”-stukje van vorige week, maar dat moet echt anders. In november heb ik mijn werk iedere dag om 18:00 afgerond (hopelijk), zodat ik meer van mijn middag kan genieten.
Herfst
Herfst is mijn favoriete seizoen van het jaar en ik geniet ontzettend van de prachtige kleuren. Normaal gesproken geniet ik ook van de heerlijk warme truien die weer uit de kast mogen, maar in oktober was dat hier in Spanje nog niet nodig. Grotendeels was het nog twintig graden (of zelfs meer) overdag en dus waren de truien alleen fijn ’s ochtends na het opstaan. Dit is natuurlijk geen reden tot klagen, ik kan nog wel even wachten op de kou en regen.
Tacosokken
Terwijl we eigenlijk een broek voor mijn vriend zochten, kwam ik fantastische tacosokken tegen. Als je mij kent, weet je dat de combinatie van leuke sokken en taco’s mijn persoonlijkheid zo’n beetje samenvat, dus ik kon ze niet laten liggen in de winkel. Ik verliet de winkel uiteindelijk met drie paar sokken (want ja, aanbieding, daar kun je natuurlijk geen nee tegen zeggen): naast de tacosokken kocht ik ook een paar met wolken en een paar met frietjes.
In het weekend dronk ik voor het eerst in maanden wijn, terwijl mijn vriend en ik onze nieuwe hobby (kaassoorten uitproberen) uitoefenden. Én ik had mijn nieuwe sokken aan. Vrij content dus.
Naar de kust
Het laatste weekend van de maand brachten mijn vriend en ik door in het dorp waar hij vandaag komt. Tussen de regen door konden we maar weinig van het strand genieten, maar we waren er ook vooral om familie te zien (we zagen zelfs verrassend veel familieleden van mijn vriend). Ook “ontbeten” we met een vriend van mijn vriend (lees: we dronken koffie met melk en dat heet een ontbijt hier). Van Halloween kregen we weinig mee, op een paar versierde huizen en verklede kinderen na.
Terrasjesfenomeen
Ik wil nog even een leuk terrasjesfenomeen met jullie delen, wat volgens mij echt typisch Spaans is. Ten eerste, het feit dat je eind oktober überhaupt nog op een terras zit is al typisch Spaans. Ik kon zelfs op den duur mijn spijkerjas uittrekken, hoewel ik moet toegeven dat ik daaronder wel een trui aan had.
Ten tweede vind ik het fascinerend hoe mensen hier met elkaar op het terras zitten. We spraken dus met een vriend af en dan kom je aan en dan zit zijn vader er ook gewoon bij. De vader is nog maar net opgestaan of zijn zus en vriend zitten opeens aan tafel en nog een half uur later komt zijn moeder langs om hoi te zeggen. Dat zou je je in Nederland toch niet voor kunnen stellen.
Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.
