Zomertrip stop 3 🐟 Sankt Gilgen: net een sprookje

Hoopvol stapten we uit de trein in Salzburg, klaar om de bus naar Sankt Gilgen te nemen. We stapten in en gingen zitten, er was geen vuiltje aan de lucht. Eén bushalte verder stapte opeens half Japan de bus in, net als een aantal Europese toeristen. Je kent vast het moment wel waarop de bus vol lijkt te zijn, maar er toch nog mensen instappen. Je denkt “oké, nu is er écht geen plek meer” en vervolgens wurmen nog tien  mensen zich naar binnen. Een getrouwd stel van een jaar of veertig, waarvan de vrouw bleef klagen over de bus. Een Britse jongen die gedetailleerd beschreef hoe hij zijn paspoort in Thailand verloor. Een oude man die bang was niet uit te kunnen stappen bij zijn halte, omdat de bus zo mega vol zat. Ach, het was in ieder geval vermakelijk.

Vanuit de bus konden we het meer al bewonderen, dus we waren erg enthousiast toen we bij onze bushalte aankwamen. We zaten aan de rand van het meer, aten iets en namen het prachtige uitzicht in ons op. Daarna maakten we de beste keuze van de dag: we zwommen. (Afgezien van de keuze om überhaupt naar Sankt Gilgen te gaan dan.) Ik had nog nooit met zo’n prachtig uitzicht gezwommen en ik denk ook niet dat het snel weer gaat gebeuren. Het water was op z’n zachtst gezegd verfrissend op deze bewolkte maar warme dag.

In ons laatste uur besloten we om ook het stadje zelf nog te bekijken. De gebouwen waren fantastisch en het was zo leuk om rond te lopen, zelf met alle bagage die we mee moesten zeulen. Zeker een aanrader, Sankt Gilgen!

Ik nam zelfs nog een souvenir mee: een gemene zonnebrand op mijn been en een prachtige tomatenlook in mijn gezicht.

Bladwijzer maken Permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *