Ik miste de old school dagboekjes die ik schreef toen ik ergens tussen de 18 en 20 was en daarom is de categorie terug op mijn blog. Na een dagboekje van juli en eentje van augustus, is het vandaag tijd voor het derde dagboekje in de serie: september. Terugkijkend op de maand is er een hele hoop gebeurd, terwijl ik het eigenlijk als een fijne en rustige maand ervaren heb. Mijn vriend en ik waren op appartementenjacht en je leest in dit stukje of dat wel of niet gelukt is. Verder was september een maand van lange wandelingen, de verjaardag van mijn vriend en van een heus Spaans dorpsfeest. Nooit gedacht dat ik dat mee zou maken en het ook nog eens leuk zou vinden.
Schildpadje
Laten we bij het begin beginnen: 1 september. Op de laatste dag van augustus kregen ik mijn tweede vaccinatie en dat voelde ik. Ik werd wakker met het gevoel dat ik honderd kilo aangekomen was en mijn hoofd werkte net zo snel (of moet ik traag zeggen) als een schildpad. September begon sloom, maar gelukkig duurde dat maar een dag.
Ik herinner me het begin van september vooral fijn: ik werkte gemotiveerd aan mijn freelance klussen en aan mijn blog. Ik had veel creatieve ideeën en haalde hier voldoening uit. Ook lukte het om consistent iedere donderdag een stukje online te zetten hier.
Ribeira & Aguiño
Op zaterdag besloten mijn vriend en ik om eens ergens anders rond te wandelen en dus namen we een bus naar een ander dorp. Vanaf Ribeira wandelden we in een uur of twee naar Aguiño. Het pad langs de oceaan was prachtig, net als de uitzichten die we tegenkwamen. Als beloning trakteerden we onszelf op een ijsje in de chiringuito (strandtent).
Het allerbeste: we hoefden niet meer terug te wandelen, omdat de bus zo ongeveer naast de strandtent vertrok.
Hieronder een aantal foto’s van de wandeling
Bloedprikken
Op een vrijdagochtend was het tijd voor de hel op aarde, tenminste, zo keek ik er van tevoren tegenaan: bloedprikken. Ik herinnerde me mijn eerste (en enigste) keer bloedprikken namelijk nog heel goed. Ik was zo duizelig dat ik twintig minuten lang niet kon opstaan en me pas beter voelde toen de dokter me een chocoladekoekje bracht. Ik schaamde me dood, want alle andere mensen die die dag ook wilden bloedprikken moesten op mij wachten.
Goed, het mag nu wel duidelijk zijn dat ik er tegenop keek. Grappig genoeg viel het heel erg mee. Ik voelde er niks van, was absoluut niet duizelig én ik bleek (na het ontvangen van de resultaten) ook nog eens helemaal gezond te zijn.
Appartementenjacht
De dag na het bloedprikken stond er alweer iets spannends op het menu: een appartementje bekijken. Mijn vriend en ik waren al een tijdje aan het zoeken en er kwam weinig soeps voorbij op de daarvoor bedoelde websites. Toen we voor het eerst in meer dan twee weken iets betaalbaars én leuks voorbij zagen komen, waren we dan ook erg blij.
Het appartement viel in de smaak, we hoorden dat het van ons was en toen… kwam er een heel vreemd contract onze kant op. En ondertekenden we het niet. En moesten we weer online verder zoeken…
Gelukkig maakten we wel een mooie wandeling in Catoira en speelden we een paar potjes air hockey (nieuwe obsessie).
Wolken
Afgezien van werken, werden de dagen vooral gevuld met online appartementen kijken. Normaal vind ik dat leuk om te doen, maar er was steeds meer druk om iets te vinden en het is nou ook weer niet zo leuk dat ik het iedere dag wil doen. Gelukkig kwamen we nog twee opties tegen en maakten we afspraken om deze te bezichtigen.
We besloten dat het tijd was om iets anders te doen dan online appartementen te bekijken en speelden regenwormen bij de rivier. We werden verrast met prachtige wolken in de lucht op de weg terug naar huis.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Op woensdagochtend was het tijd om de twee appartementen te bezichtigen. Optie één had een handige indeling, fantastische vintage keuken en grote ramen in de woonkamer. Optie één was echter ook bijna een half uur lopen van het centrum en alles in het appartement was net iets te oud/gebruikt en aan vervanging toe.
Voor we optie twee gingen bekijken, was het tijd voor een soort tweede ontbijt waar ik erg blij van werd. Ik had nog geen koffie gehad en dat is niet goed voor mijn gemoedstoestand.
Hiep hiep hoera 1.0
Optie twee had een lichte, gezellige woonkamer, in totaal drie slaapkamers en lag erg centraal. Op wat vlekken op de bank na was er eigenlijk niets mis met het appartement en we vonden het net zo mooi als op de video die we al hadden gezien.
Wat we toen deden? We ondertekenden meteen het contract, maakten de eerste maand huur en borg over én kregen de sleutels direct mee. Officieel wonen we er vanaf 1 oktober, maar we mochten het weekend ervoor al een deel van onze spullen verhuizen van de eigenaars.
Hoera, het appartement is gevonden!
Hiep hiep hoera 2.0
De feestelijkheden stopten niet na het vinden van een appartement en we gingen direct door met een dorpsfeest. Op vrijdagavond vierden mijn vriend en ik ons nieuwe appartementje met ciders aan het strand en een stukje livemuziek van het dorpsfeest.
Ook op zaterdag genoten we van het dorpsfeest met een aantal potjes air hockey op de kermis.
Hiep hiep hoera 3.0
Mijn vriend was op maandag jarig en dat vierden we op zondag alvast met wafels en ijs in het dorp. We waren al honderd keer langs de wafelbar gelopen en hadden ook al honderd keer gezegd dat we er wafels moesten eten, dus nu was het eindelijk zover. We snapten heel goed waarom het er altijd zo druk is Daarna was er meer livemuziek op het plein en dit keer bleven we het hele concert luisteren. Je kunt hiernaast 24 seconden van het uur luisteren als je wilt.
Op maandag vierden we nog een klein beetje verder door wederom air hockey te spelen op de kermis (had ik al benoemd dat het een nieuwe obsessie is?).
Verhuizen 1.0
Op zaterdag was het tijd voor het eerste deel van de verhuizing. We hadden een aantal dozen ingepakt en brachten deze alvast naar het appartement, zodat we op de echte verhuisdag alles in één keer mee kunnen nemen. De laatste week van september stond vooral in het teken van verhuizen: dingen regelen, internet bestellen, spullen inpakken, je kent het wel.
Over verhuizen 2.0 lees je in oktober meer, uiterlijk in mijn maandelijkse dagboekje. Dan laat ik jullie ook meteen een beetje van ons nieuwe thuis zien.
Zonsondergangen
Ik vind het niet leuk dat de dagen korter worden, maar er is wel één groot voordeel: ik zie de zon bijna bij iedere avondwandeling ondergaan en zeker boven de oceaan is dat prachtig.
Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.